نگاهی به ارزشیابی بالینی، آزمون بالینی ساختارمند عینی و مطالعات انجام شده در رشته های پرستاری و ماما
نویسنده: کبری صالحی، دانشجو دکترا بهداشت باروری
چکیده:
مقدمه: آموزش بالینی از ارکان مهم و اساسی در آموزش پرستاری و مامایی محسوب می شود و هدف آن ایجاد صلاحیت و آماده کردن آنها جهت ورود به محیط های بالینی است. به لحاظ اهمیت فوق العاده آموزش بالینی، بالتبع ارزشیابی بالینی در سنجش موفقیت در آموزش های بالینی بسیار مهم است و بخش غیرقابل تفکیک آموزش رشته های پرستاری و مامایی است. توجه به ارزشیابی بالینی و استفاده از روش هایی که قادر به سنجش مهارت ها و توانمندی های دانشجویان باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش های مختلفی جهت ارزیابی بالینی طراحی شده است که آزمون بالینی ساختارمند عینی (آسکی) یکی از آنهاست. این مطالعه به بررسی مطالعات انجام شده در حیطه پرستاری و مامایی در ایران می پردازد.
روش ها: جهت تدوین این مقاله مروری پایگاه های اطلاعاتی مختلف شامل magiran، irandoc، iranmedex، sid و موتور جستجوی google با استفاده از کلید واژه های مرتبط شامل ارزشیابی (ارزشیابی پزشکی، پرستاری و مامایی)، ارزشیابی بالینی، آزمون بالینی ساختارمند عینی، آزمون بالینی، آسکی، osce، objective structured clinical examination در بازه زمانی سال های 1380 تا 1393 مورد بررسی قرار گرفت. از کتاب های موجود نیز استفاده گردید.
یافته ها: از حدود 50 مقاله یافت شده، کمتر از 10 مقاله منتشر شده تمام متن به طور انحصاری در مورد ارزشیابی به روش آسکی در رشته های مامایی و پرستاری بود.
نتیجه گیری: تعداد کم تحقیقات منتشر شده در پایگاه اطلاعاتی معتبر در خصوص ارزشیابی بالینی به روش آسکی در حیطه مامایی و پرستاری در ایران می تواند گواهی بر عدم استفاده کافی از این روش ها باشد. علیرغم کارایی این آزمون در ارزشیابی بالینی دانشجویان و استفاده وسیع از آن در سایر کشورها، هنوز کاربرد آن در این رشته ها محدود است و تلاش بیشتری برای بکارگیری گسترده تر آن نیاز است.
واژه های کلیدی: ارزشیابی بالینی، مامایی، پرستاری، آزمون بالینی ساختارمند عینی